Co z tym blogiem?

Ostatnio więcej mnie tu nie ma niż jestem.
Zaglądam do Was, dorzucam swoje trzy grosze w komentarzach, ale jakoś nie mam ani potrzeby, ani ochoty udzielać się u siebie.
Kiedy zaczynałam pisać tego bloga był kwiecień 2012 roku.
Wtedy jeszcze nie miałam najmniejszego pojęcia, że czerwiec będzie taki, a nie inny. Wtedy jeszcze jedzenie było dla mnie wielką przyjemnością i tym samym pichcenie również.
Teraz, gdy jedzenie nie jest już wydarzeniem radosnym, a jedynie walką o to, by coś zjeść, z dużym wysiłkiem i skupieniem wkładanym w to, by kolejny kęs nie zaczął dusić, jak to się czasem zdarza.
Już tyle razy od czasu, gdy moje łykanie jest połowiczne, krztusząc się i nie mogąc złapać powietrza myślałam - no to teraz już na pewno koniec ze mną! Okazuje się jednak, że ciało potrafi trochę wytrzymać bez oddychania i jeszcze żaden zdradliwy kęs mnie nie dobił.
Wraz z upływającym czasem takich podstępnych kęsów jest coraz mniej, ale jednak wciąż każdy posiłek to dla mnie wyzwanie do pokonania, a czynność spożywania (chyba w ramach warunkowania instrumentalnego) zaczęła kojarzyć mi się negatywnie.
Oczywiście mimo tych trudności nadal działam w kuchni. Tworzę różne dobre rzeczy, ale nie mam ochoty już (a może na razie) o nich pisać. Przestałam robić zdjęcia, bo masa archiwalnych zalega na komputerze, a mnie zwyczajnie odrzuca od pisania przepisów.
Dlatego nie wiem, czy ten blog w końcu nie umrze śmiercią naturalną, tak jak umarły wszystkie moje zeszytowe pamiętniki i blog poprzedni.
Może zmieni się tematyka? Czasem kusi mnie, by pisać o tym, co czytam, ale wciąż brak mi odwagi, by dzielić się swoimi wrażeniami z lektury z kimś prócz mojego książkowego guru.
Mogłabym pisać o swojej codzienności, tylko ona wydaje mi się tak stała, że nie widzę sensu by w kółko opowiadać o podobnych rzeczach.
Skasować bloga, nie skasuję, ale chyba będzie mnie tu znacznie mniej niż kiedyś. Może czasem wrzucę jednak jakiś przepis, coś skrobnę od siebie - sama nie wiem co z tym blogiem.