Coś na rozgrzanie.

Kiedy na dworze ziąb, przemarznięci do szpiku kości wracamy do domu, zapewne priorytetem na liście marzeń staje się coś ciepłego. Coś co potrafi naprawdę dobrze rozgrzać i sprawić, że znów w naszym wnętrzu rozchodzi się przyjemne ciepełko. Jak jeszcze na dodatek to coś pieści nasz zmysł smaku, to pełnia szczęścia osiągnięta :)

Dla mnie taka właśnie jest zupa cebulowa. Aromatyczna,lekko słodka, już po kilku łyżkach robi się człowiekowi cieplutko.

Przepis znalazłam kiedyś w internecie, ale nie pamiętam gdzie. Możliwe, że na jakimś serwisie kulinarnym, gdzie każdy może wrzucić przepis, bo blogi zwykle pamiętam. Jeżeli ktoś identyfikuje ten przepis jako swój, to poproszę o linka, wkleję odnośnik do oryginału :)

Składniki na zupę:(na 3-4 porcje, zależnie od apetytu):
4 średnie cebule
5 łyżek masła
1 łyżka oliwy (ja teraz nie miałam i zamiast dałam łyżkę masła)
1l wywaru warzywnego (może być z kostki, ale na domowym zupa lepsza)
1/2 łyżeczki tymianku (ja daję całą)
sól, pieprz
opcjonalnie 50 ml białego wina półwytrawnego (u mnie dziś bez wina, bo też brak na stanie)

Składniki na grzanki:
4 kromki bagietki
starty żółty ser
papryka słodka do oprószenia

Cebulę obrać i pokroić w grubsze półtalarki. Na patelni rozpuścić masło wraz z oliwą. Dodać cebulę i dusić na małym ogniu ok.20 minut, mieszając od czasu do czasu. Cebula ma mięknąć powoli. Gdy cebula zacznie się rumienić i będzie miała złocisty kolor, przełożyć ją do garnka z wywarem warzywnym. Dodać tymianek, sól i pieprz do smaku. Gotować 15 minut.

Tak mniej więcej wygląda gotowa, uduszona już cebula.

Kromki bagietki lekko posmarować z wierzchu masłem. Ułożyć grubszą warstwę startego sera i posypać go delikatnie słodką papryką. Zapiec w piekarniku przez około 10 minut (aż do rozpuszczenia sera).

Gorącą zupę nalać do miseczek, na wierzchu ułożyć grzanki i od razu podawać.

U mnie z racji moich problemów związanych z łykaniem, tym razem ta zupa w innej formie niż zwykle. Mianowicie potraktowałam ją blenderem i zmiksowałam na gładko. Konsystencją wyszedł taki półkrem (rzadsze od kremu, gęstsze od standardowej zupy).

Po zblendowaniu na gładko

 

 

 

 

 

 

 

 

Ponieważ zjeść grzanki raczej bym rady nie dała, zaserwowałam zupę z nieco innym dodatkiem. Tarty żółty ser poleciał prosto do talerza, a grzankę zastąpił groszek ptysiowy.

Nie mam niestety zdjęć w wersji pierwotnej z grzanką. Jakoś w czasach, gdy jadłam jeszcze całkiem normalnie, nie wpadłam na pomysł by obfocić cebulową. Dlatego prezentuje w wersji ciut zmienionej. Wy możecie sobie wybrać, którą opcje wolicie :) Obie tak samo pyszne! Zdjęcia takie sobie, bo zup to już całkiem nie umiem fotografować.

Smacznego!