She's alive!

Nadszedł czas najwyższy nadać jakiś komunikat ze szpitalnego łóżka. Piszę prawie jak z królewskiego łoża, bo jestem sama na sali, wśród własnych miękkich poduch,a pielęgniarki tylko doglądają ;) Niczym Śpiąca Królewna na poduszce przeciwodleżynowej ;) (przy okazji zastanawiam się jak pacjent ma zdrowieć śpiąc w tak koszmarnie niewygodnym łóżku, że rano nie jest w stanie się ruszyć tak bolą plecy….).

Jeśli chodzi o mnie to jest bardzo dobrze. Lekarze są zadowoleni, że szybko wracam do sił po tak skomplikowanej operacji. Choć teraz muszę walczyć z kłopotami z mową i łykaniem oraz podwójnym widzeniem, wiem że podjęłam słuszną decyzję. Guzy niestety uciskały nerwy odpowiedzialne za gardło, krtań oraz ruch oka. Stąd teraz problemy. Jednak wszystko ma wrócić do normy, tylko trzeba cierpliwości (to jest dobry  żart, bo ja i cierpliwość…. ;) ). Bardziej martwi mnie, że to teraz to nie koniec, a dopiero początek. Niestety moja choroba znowu daje o sobie znać i zmiany wyszły już poza głowę i są też w kręgosłupie… Więc po nowym roku znowu szpitalne rozrywki :/ Ale tak sobie myślę, że mimo wszystko mam naprawdę fajne życie. Mąż jest cudowny :) Wspiera, uczy się rehabilitować moją twarz po operacji, po prostu JEST. Każdemu życzę takiej Miłości, bo jest bezcenna. Tak samo niesamowite są wszystkie przyjaźnie, które zawarłam. Nikt mnie nie zawiódł, ani ludzi poznani ot tak w życiu, ani ci znalezieni z pomocą internetu :)

Nie wiem czy powinnam się „chwalić” takimi rzeczami i to na publicznym blogu, ale co tam ;) Raz się żyje. Ci co mnie znają bliżej wiedzą, że nie brakuje mi poczucia humoru. O tym, że operacja poszła ok. dowiodło to, że zaraz po wybudzeniu to poczucie humoru było nadal obecne ;)  Bowiem na pytanie lekarza, czy boli mnie głowa, odpowiedziałam: „Nie głowa mnie nie boli, głowa mnie napier….la, to jest dobre słowo.” Wywołało to sporo śmiechu na sali wybudzeń ;) Tak więc z Zołziastą wszystko dobrze.

Zdrowie wraca, bo już myślę, co najpierw upiec, jak wrócę do swojego domu. Aktualnie chodzą za mną jagodzianki albo jakiś dobry sernik ;) Jeszcze tylko nauczyć się dobrze połykać i będzie pełnia szczęścia :D

Ściskam mocno, mam nadzieję, że za jakiś tydzień będę już pisać z domku.

Trzymajcie kciuki za moją cierpliwość ;)